In de schaduw van de Grote Kerk in Dordrecht op de Voorstraat 426 is café de Lachende Monnik gevestigd.

Vincent Bek nam het café over van Arina, wat ook de naam was van deze zaak. Na deze overname ging Nederland al snel in lockdown waardoor Vincent ging nadenken wat hij anders met de zaak kon gaan doen. Met het zicht op de kerk en om de hoek de Dolhuisstraat waar vroeger het Cellebroedersklooster was gevestigd (1463) was al snel het idee geboren om er een café van te maken waar trappistenbieren en abdijbieren een belangrijke plaats in zouden nemen. De naam moest ook in deze tijden iets positiefs uitstralen en al snel was de naam de Lachende Monnik geboren, heel apart was dat deze naam nog niet te vinden was in Nederland.

Vincent werd geïnspireerd door café 'de Engelse Reet' (Pilsner Club) in Amsterdam om de bar er uit te halen en een tapwand te plaatsen. 

Zo'n bar vond hij eigenlijk maar hinderlijk vanwege de sfeer om ergens binnen te komen waar je direct tegen een rug aan kijkt en daarom liet hij de bar weg wat resulteerde in een enorme ruimte. Tafels en kerkbanken vullen deze ruimte nu waardoor er een hele open sfeer ontstaat. De gasten komen al snel met andere gasten in gesprek waardoor er een prettige sfeer ontstaat en er nieuwe vriendschappen geboren kunnen worden.

De andere inspiratie waren cafés in Antwerpen (het Elfde Gebod) en in Ieper (de 12 Apostels) waar vele relikwieën hangen en staan.

De tapwand moest een mooi assortiment bier hebben en met de naam De Lachende Monnik in het achterhoofd werd al snel duidelijk dat de beschikbare trappisten van het vat op deze tapwand moesten komen, Chimay, Westmalle, La Trappe en Zundert aangevuld met abdijbieren als Ename en Ciney en met een knipoog naar het geloof een Duvel 666. Maar ook liefhebbers van andere bierstijlen zijn welkom op de 17 kranen zijn dus ook andere brouwers te vinden diverse bieren zullen dan ook regelmatig van het vat stromen.

Ook zullen de liefhebbers de overige trappistenbieren van fles kunnen verkrijgen Orval, Rochefort, Tynt Meadow en Tre Fontane, u mist er 1? Ja dat klopt de Westvleteren mist omdat we de wens van de monniken respecteren het niet commercieel te verkopen.

De regels van een trappistenbier is dat deze binnen de muren van het klooster wordt gebrouwen, de productie vindt plaats onder toezicht van de monniken of monialen en de opbrengsten zijn voorbestemd voor de behoeften van de kloostergemeenschap, voor solidariteit binnen de Trappistenorde, voor ontwikkelingsprojecten en caritatieve doelen. Zo drink je dus ook voor het goede doel, dat vinden we prachtig en daarom steunen wij met elke verkochte trappist de Sunday Foundation! Meer over de Sunday Foundation weten? klik hier!